Adaptacja to przede wszystkim umiejętne radzenie sobie ze stresem. Stres potęguje się, kiedy dotykamy nieznanej nam strefy życia. Merytoryczna możliwość poznania zagadnienia jest zawsze na wagę złota.
Procesy adaptacji dzieci w żłobku dotyczą nie tylko samego dziecka, ale również bardzo mocno i nierozłącznie dorosłego będącego jego opiekunem – zarówno w środowisku domowym jak i żłobka.
Moje wieloletnie doświadczenie pracy w żłobkach pokazało, iż konieczne jest zrozumienie procesów adaptacyjnych zarówno przez rodziców jak i opiekunów żłobkowych oraz ich wzajemna współpraca, aby umieć pomóc dziecku odnajdywać się w nowym otoczeniu i integrować się z nim.
Szkolenia opiekunów dziecięcych nie uczą wspierania rodzica, ani umiejętnej z nim współpracy. Dlatego też w Placówkach prowadzonych przeze mnie kładziemy wysoki nacisk na wsparcie i współpracę z rodzicami oraz zespołem opiekuńczym.
W mojej ocenie na rynku polskim brakuje literatury opisującej rodzicowi w przystępny i zrozumiały dla niego sposób: jak pomóc dziecku? Co się z nim dzieje? Jakie zmiany w jego psychice i reakcjach zachodzą? jakie emocje temu towarzyszą? Jak pomóc samemu rodzicowi? W jaki sposób i kiedy warto go wspierać? Jak umiejętnie dotrzeć do rodzica? Czego rodzic może oczekiwać od placówki? Czego placówka może wymagać od rodzica?
Ponad dziesięcioletnie doświadczenie zawodowe pozwala mi na używanie mierzalnych wskaźników dotyczących procesów adaptacji dzieci w żłobkach. Dzięki nim mogę w swojej pracy odnieść się nie tylko do własnych obserwacji i doświadczeń, lecz wspomóc się też udokumentowanymi badaniami, literaturą fachową oraz doświadczeniami innych placówek.
Znając procesy adaptacji zupełnie inaczej reagują opiekunowie (każdej grupy: i rodziców i nauczycieli) wiedząc, jakie zachowania i jak długo mogą dzieciom towarzyszyć. Świadomość, że ktoś przed nami już zweryfikował, zbadał, nazwał, opisał i sklasyfikował ten proces jest dużą pomocą.
Ponadto uzyskanie informacji o sposobach reagowania dzieci na adaptację pozwoli osobom prowadzącym żłobki na podjęcie działań dotyczących przebudowy form adaptacji. Częstym bowiem problemem jest rozpatrywanie sytuacji tylko ze swojej perspektywy i przez pryzmat zatrudnianych osób np.: „A może reakcja dziecka/rodzica/opiekuna wyniknęła z cech osobowych i poziomu wiedzy opiekuna?”
Często jako opiekunowie poszukujemy odpowiedzi na pytania: „… Jak przedstawia się proces adaptacji dzieci do żłobków? Jakie działania organizacyjne podejmują placówki i opiekunki w celu usprawnienia procesu adaptacji dzieci do żłobków? Jakie zachowania i emocje świadczące o jakości ich przystosowania przejawiają badane dzieci? Które z tych zachowań i emocji przejawiają częściej, a które rzadziej? O jakiej porze dnia dzieci przejawiają poszczególne zachowania i emocje?…”
Poznanie odpowiedzi daje szansę na zrozumienie i przemyślenia.. Powstaje wtedy także świetna okazja na dyskusję z opiekunami małych dzieci.
Zachęcam do komunikacji, szacunku do zmian i ich akceptacji, poznania prawdy o samych sobie, a także do poznawania, rozumienia, doceniania, akceptowania, odpuszczania. Czyż nie tego chcemy nauczyć nasze dzieci i siebie? Zdobywana wiedza oswaja nieznane.
Cenię sobie wysoko dobry kontakt z rodzicem w placówkach żłobkowych. Niezwykle ważne dla mnie jest, aby tworzone miejsca opieki były szeroko rozumianym wsparciem. Empatyczne podejście do emocji rodzica oraz zrozumienie procesów, jakie towarzyszą wszystkim tworzącym przestrzeń żłobka – są kluczem do umiejętnej pomocy.
Otrzymanie wsparcia, zrozumienia i akceptacji jest tym co każdemu z nas jest niezbędne do budowania naszego życia – szczególnie dzieciom.
Uczmy tego Dzieci w żłobkach, uczmy tego rodziców. Uczmy się przede wszystkim sami, aby nasze życie mogło być szczęśliwsze.